Dzień Matki

Zaglądam na Wasze blogi i już widzę wspaniałe propozycję prezentów z okazji tego święta.
Cieszę, bo sama jestem matką.

Ale ja dziś nie o tym i nie o prezentach.
Moja Mama odeszła 16 lat temu. Pisałam o tym w jednym z pierwszych postów .
I  niby już zdążyłam się przyzwyczaić, że Jej z nami nie ma, ale czasem przypomina się wszytko tak, jakby tych szesnastu lat nie było.
Jakby stała dopiero co przy kuchni, albo siedziała przy maszynie do szycia i szyła ubranka lalkom mojej córki.

Kiedyś, gdy byłam w domu rodzinnym, już wtedy niezamieszkałym, otworzyłam Jej szafę.
Wisiał w niej płaszcz tak, jak go powiesiła.Włożyłam rękę do kieszeni, a tam rękawiczki zwinięte jedna w drugą.
Któregoś mroźnego dnia zdjęła je ostatni raz i tak już zostały.

Jaka była?
Cicha, łagodna, zawsze dbała o mnie i o moją siostrę.
Nie pamiętam, żeby moi rodzice kłócili się między sobą. Jakoś tak zawsze robili, że jak jedno miało gorszy dzień, to drugie potrafiło obrócić wszystko w żart.
Pamiętam, jak Mama szyła dla nas zarywając noce. A, że w tamtych czasach w sklepach nic nie było, to dopiero teraz doceniam Jej kreatywność i talent, bo my ciągle siostrą wygrywałyśmy konkursy na najlepszy strój  w trakcie imprez karnawałowych.
Pamiętam też Jej zaszklone oczy, gdy zmarł Dziadek, a ja nie miałam pojęcia o co chodzi.
Dopiero dziecko sąsiadów powiedziało mi, że Tata mojej Mamy nie żyje. Ale wtedy jeszcze dokładnie tego nie umiałam pojąć.
I pamiętam, jak leżała ostatniego wieczoru w izolatce, a my z siostrą sprzeczałyśmy się głupio o to, która teraz zostanie w szpitalu przy jej łóżku, a która przyjdzie za kilka godzin. A ona cichym głosem powiedziała:"dziewczynki nie sprzeczajcie się".
I to były Jej ostatnie słowa które zapamiętałam.
Jeszcze wtedy, w tych ostatnich chwilach, bo za parę godzin już nie żyła, jeszcze wtedy potrafiła być Matką.

Wspomnień mam bardzo dużo, staram się pamiętać, myśleć, pielęgnować...
W Dzień Matki, w Jej urodziny, czy inne święta jest mi przykro, bo ani już prezentu, ani nawet kwiatów Jej nie mogę zanieść.
Ale wiem, że moja siostra, która mieszka bliżej zadba o grób i będzie jak trzeba. I za to jestem Jej wdzięczna.

A u nas biega po domu, rozrabia  i zagląda w każdą szufladę, i w każdy kąt mała dziewczynka.
I nie przypadkowo dostała takie imię, i nie dlatego, że od kilku lat znów popularne.

Zofia...